شناخت خدا- عالم درون -ذهن و روان- عرفان

شناخت خدا- عالم درون -ذهن و روان- عرفان ...

زمان مترادف است با تغییر و حرکت! وقتی تغییر و یا حرکتی نباشد آنگاه زمان بی‌معناست !ثبات و بقا ویژه خداوند است. لذا زمان بر آن مترتب نیست. انسان به میزانی که ثبات دارد و یا خدایی می گردد و یا یاد او را در ذهن و قلب نگه می دارد،از حیطه زمان،تغییرات و حرکات رهایی یافته است و بقا خواهد داشت.چنین انسانی وارد بی‌زمانی شده است وانسانی معنوی می باشد.راه ثبات انسان، تمرکز و مراقبه بر یک مفهوم، تصویر، صدا و یا سکوت است!انسانی که هرلحظه به حس و رنگی در می آید و در حوادث ریز و درشت روزانه غرق می گردد ،هیچ درک صحیحی از وقایع نخواهد داشت، زیرا آگاهی او تحت تاثیر آن واقعه است و آگاهی سیلان ندارد و فقط آن بعد بر او موثر است و چشمش ابعاد دیگر را نمی بیند. + نوشته شده در  یکشنبه یازدهم دی ۱۴۰۱ساعت 12:34&nbsp توسط کیان دیده  |  شناخت خدا- عالم درون -ذهن و روان- عرفان ...

راز خروج از بند عالم ماده و زمان همان کنار گذاشتن خودبزرگ بینی و رفع منیت است!منیت مترادف زمان است!رفع منیت یعنی رفع توهم جدایی از دیگران ! یعنی یکی شدن! ورود به عالم حس و انرژی! عشق! عشق ورزی به دیگران و دوست داشتن دیگران!حکمت زمان همان حکمت خاطرات ماست! پاکسازی خاطرات همان خروج از زمان و یکی شدن با حق است که در سوره العصر به آن اشاره شده است.خاطرات ما منیت ما و زمان شخصی ماست!زمان همان TIME است که در آن ME که منیت است وجود دارد.زمان ، زِ ما ن است!فکر و اندیشه زمان است و حس و حال، بیزمانی است.شدت حضور و با همه وجود یک کار را انجام دادن است.اما با همه وجود کاری را انجام دادن به معنای ناظر و شاهد بودن است و نه به معنای غرق شدن در ناآگاهی!وقتی با همه وجود کاری را انجام می دهی در حس و حالی و در بیزمانی هستی و در وحدت و عشق با هستی قرار می گیری، به سکوت میرسی و بی شهوت می شوی و زیبا بین می شوی و ...آنچه که با گذشت زمان فراموش نمی شود و باقی می ماند حق است.گذشت زمان دروغ ها را محو می کند و حقایق آشکار میشوند. + نوشته شده در  یکشنبه یازدهم دی ۱۴۰۱ساعت 12:48&nbsp توسط کیان دیده  |  شناخت خدا- عالم درون -ذهن و روان- عرفان ...